పూతరేకులు

ఒకరోజు సాయంత్రం బడినుంచి ఇంటికివచ్చేసరికి పెరటిలో కనిపించిన హంగామా చూసి హాశ్చర్యపోయేశాను! మూడురాళ్ళ పెద్ద పొయ్యి, దానిమిద బోర్లించిన మట్టికుండ, కుండక్రింద పొయ్యిలో కణకణమని మండుతున్న పుల్లలు. ఏవో పిండివంటలు తయారవుతున్నాయని తెలుస్తుంది కానీ, అవేమిటో తెలియలేదు. పొయ్యిముందు కూర్చొన్న మనిషి చేస్తున్న పనిని చూస్తుంటే కుతూహలం పెరిగిపోయింది. దగ్గరకు వెళ్ళి నేను కూడా చేస్తానన్నాను. అప్పటికి నేను చాలా బచ్చాని కదా, అందుకే `నువ్వు చెయ్యలేవు కానీ, కావాలంటే ఇది తిను,` అని కుండమీద అప్పుడే తీసిన రేకుని చేతిలో పెట్టారు. పలుచటి ఉల్లిపొరలా ఉంది. రుచి అమోఘం! అదిగో సరిగ్గా అప్పుడే ఆపదార్థంతో ప్రేమలో పడిపోయాను - ఇప్పటికీ హింకా.. తేరుకోలేదు. సరే ఆ సంగతి అలా ప్రక్కన పెట్టండి. పూతరేకు రుచిలో పడిపోయి అక్కడ ఏమి జరుగుతుందో గమనించడం మరచిపోతామా ఏమిటీ!? 

పెద్దగంగాళాలో పలుచగా కలిపిన పిండినీళ్ళు ఉన్నాయి. వాటిలో తెల్లని చతురశ్రాకారపు గుడ్డని ఓ వైపు రెండుకొనలు పట్టుకొని ముంచి,  పిండినీళ్ళు కారుతూ ఉండగానే పొయ్యిమీద బోర్లించిన వేడి కుండమీద వేసి `సర్రు` మని లాగడమే.  అలా చేసీ, చెయ్యడంతోటే పూతరేకు అలా... వచ్చేసేది. దానిని జాగ్రత్తగా తీసి ఓ ప్రక్కన పెట్టేయడమే. అప్పుడు మళ్ళీ కుండమీద కొంచెం నూనె రాసి ఇంకొక రేకుని తీయ్యడం.  You see,  it looked sooo... easy to follow suit,  but too difficult to do. 

అప్పటికింకా పూతరేకులకి ఆత్రేయపురం ప్రశిద్ది అని తెలియదు. అసలు ఆ ఊరి పేరే వినలేదు. పూతరేకులంటే ఇంటిలో తయారు చేసేవే. ఇప్పటిలా అమ్మకానికి కూడా వచ్చేవికాదు. బాగా అనుభవమున్న ఎవరినో ఒప్పించి సంవత్సరానికి ఒకటి, రెండు సార్లు పూతరేకులు తీయించేవారు.

రేకులు విడిగా తినడానికి బాగానే ఉంటాయికానీ చుట్టలుగా చుడితే మరింత బాగుంటాయి. వాటిని ఎలా చేసేవారో తెలుసా? రెండు రేకులని తడిగుడ్డలో వేసి నొక్కి, వాటి బిరుసు తగ్గిన తరువాత కాసిన వేడి నెయ్యి వేసి, పంచదార పొడి జల్లి, మడత పెట్టి పూతచుట్టలు చుట్టేవారు. అసలు రుచి అంటే పంచదార చుట్టలది కాదు. బెల్లం చుట్టలది! ఎప్పుడైనా తిన్నారంటే... కమ్మని నేతి వాసన, తియ్యటి రుచి... అబ్బా... నా మాటనమ్మండి... మీరు వాటిని జన్మలో మరచిపోలేరు!

ఈ టపా రాయడం వెనుక ఉద్దేశ్యం మీ నోరూరించడం కాదండోయ్. ఒకవేళ.. బై ఎనీ చాన్స్... ఇప్పటివరకూ బెల్లం పూచుట్ట రుచి చూసి ఉండకపోతే... ఆలశ్యం చెయ్యకుండా.. ఆ పనిలో ఉంటారని. ఏమంటారు!?     

© Dantuluri Kishore Varma